Merhaba !
Yine uzun bir yazı geliyor. Kemerlerinizi bağlayın! Süt
diyarına uçuyoruz..
43 haftalık hamileliğim boyunca o eşsiz anı düşündüm durdum.
Deniz doğacaktı ve ben hemen emzirmeye başlayacaktım. Sütüm foşur foşur
gelecek, yetecek! Hatta artacaktı. Her yerde gönlümce emzirecektim. Bunun için
emzirme önlüğü bile almıştım. Hem gezecek hem de istediğim yerde önlüğü takıp
emzirecektim. Buraya kadarı –hayaller-
Gelelim –hayatlar- kısmına.
Deniz doğduğunda hemen göğsüme verildi ve o ten teması
gerçekleşti. Ebenin yardımıyla emzirmeye
başladım o an. 15 dk emdi ve uyuya kaldı. Buraya kadar herşey normal ve
istediğim gibiydi. Odaya çıktığımızda ikimizde dinlendik sonrasında Deniz aç
bir şekilde uyanmıştı. Ama bir gariplik vardı. Doğumhane de cokur cokur emen
bebek gitmiş yerine savaşan bir bebek gelmişti.
Neler oluyor?
Hemşireyi çağırdık. Anlattım durumu olabilir çok normal bir
de beraber deneyelim dedi.
Deneme 1-2-3 ... Olmuyordu !
Deniz bağır çağır ağlamaya başladı. O ağladıkça ben panik
oluyordum. Pes etmeden deniyordum. Yok emmiyordu. Ve işte ihtimalini dahi
düşünmediğim, asla olmaz olamaz dediğim o kritik an gelmişti. Hemşirenin sesi
hala kulaklarımda !
Mama vermemizi ister misiniz?
HAYIR !
Çok net böyle dedim. Emecek ben hissediyordum. Ama
nazlanacak galiba diyordum. Peki öyle mi oldu? HAYIR! Koca bir HAYIR!
Eşime bir anda dedimki hemşireyi söyle mamayı hazırlasınlar.
Mama geldi ve Deniz ne mi yaptı?
Şişenin dibini 10 saniye içinde gördü ve gerisini de ister
gibi yaptı, yaparken yoruldu, yorulunca uyudu. Bebeğim açtı ve ben
emziremiyordum. Besleyemiyordum yavrumu.
Ödemdi, şişlikti derken Deniz 200 gr
kaybetmiş bir şekilde eve döndük. Tabi evde de aynı durumlar oldu. Emmiyordu
uyuyordu ağlıyordu. Ertesi gün doktor kontrolü vardı. Doktor olması gerekenden
fazla kilo kaybetmiş sarılık sınırında mama başlatmak zorundayız dedi. Bana
göğüs ucu çıkarıcı, pompa ve kelebek göğüs ucu almamı önerdi.
Hazırlık yaparken işin bu kısmını hiç düşünmemiştim. Gelişi
güzel bir biberon almıştım sadece. Hastaneden çıkınca ilk eczaneye girdik ve
altta gördüklerinizi aldık.
Eve gelir gelmez işkence başladı !. Ne acı bir işlem
olduğunu hiç bir örnekle anlatamam. Sütüm vardı ama Deniz almıyordu. Tabi mama
verip duruyorduk bu arada.
Ama birşeyler eksikti. Yanlış olan birşey vardı ama neydi ki
?
İki gün sonra tekrar doktordaydık ve çok şükür Deniz iyi bir
tartıya ulaşmıştı. Doktor sütün geliyorsa mamayı bırakıp emzirmeye geç demişti.
Demişti ama emmiyordu ki eşek sıpası. Doktorla bu durumu paylaşınca hemen bir
bebek hemşiresi size yardımcı olsun dedi.
Burdan o hemşireye sesleniyorum. ALLAH SENDEN BİN KERE RAZI
OLSUN !!
Mesele doğru emzirme pozisyonuymuş meğer. Beni emzirirken
görseydiniz bir taraflarınızla gülerdiniz Hemşirenin bir iki hareketiyle Deniz öyle
bir asıldıki. Anlatamam ! Yaşanır ancak .
Mama defteri kapanmıştı artık.
İyiki pompayı almışım. Sütün tamamen boşaltmamı da sağladı.
Şöyle güzel bir yanı da vardı. Uykuya yenildiğimde, dışarı
çıkıp nefes almak istediğimde imdadıma sağıp dolaba attığım sütler koşuyordu.
Annem ısıtıp besliyordu Deniz’i.
Gelelim benim notlarıma: Olmaz olmaz demeyin anacım.
Emziremeyeceğiniz ihtimalini de düşünüp, yenidoğana uygun bir biberon ve mama
alın. Bulunsun. Zarar gelmez.
Doğru emzirme pozisyonu ile ilgili youtube dan çokça video
izleyin. Olmuyorsa sağlık ocağına gidip hekiminizden veya hemşirenizden yardım
isteyin.
Asla emzirmekten vazgeçmeyin. Deniz’i aktif olarak emzirmeye
başlamam beş günümü aldı. Sütün bir yere gittiği yok. Orada duruyor !
Sakin ve sabırlı olmaya çalışın. Lohusayken bu pek mümkün
değil ama olduğu kadar. Bu iş en güzel sessiz bir ortamda ve sizi germeyen
insanlarla oluyor.
Ay sütün gelmiyor mu, yetmiyor mu, doymadı bu çocuk,aç bu
çocuk diyen insanları Allah’a havale ediyor, taze annelerin yakasından
düşmenizi rica ediyorum !
not:Görseller internetten alıntıdır.
